Mijn reis in de duurzame outdoor wereld is begonnen toen ik de blog ‘The Green Adventurer’ oprichtte. Dit werd vervolgens de Nederlandse blog ‘De Groene Avonturier’ wat uiteindelijk uitgroeide tot een webshop. Ondanks dat de webshop inmiddels is gestopt heb ik gaandeweg veel geleerd over de dilemma’s waar je als eigenaar van een duurzame outdoor winkel tegenaan loopt. Het leek me leuk deze ervaringen met jullie te delen.
Wat is duurzaamheid?
Dit is denk ik de meest gestelde vraag, zowel door anderen als door mezelf. En ik moet eerlijk bekennen dat ik mijn antwoord hierop meermaals heb moeten wijzigen. Dit komt omdat duurzaamheid een enorm breed begrip is. Het gaat over mens, dier en milieu. Soms staan die zaken echter tegenover elkaar. Neem een veel voorkomend outdoor item als het fleecevest. Vaak gemaakt van synthetische materialen, maar dit veroorzaakt microplastic vervuiling. Is merino wol dan beter? Dat ligt er maar net aan onder wat voor omstandigheden de schapen worden gehouden. En bamboe, is dat een idee? Klinkt inderdaad mooi, maar om van bamboe kleding te maken zijn er veel chemicaliën nodig waarvan je zeker moet weten dat deze niet in de rivier naast de fabriek worden geloosd. Tel daar de vele issues rondom mensenrechten en leefbaar loon bij op en soms zie je dan door de bomen het bos niet meer. Want wanneer doe je het dan eigenlijk goed en kan een duurzame (outdoor) winkel eigenlijk wel?
Een duurzame outdoor winkel is haast onmogelijk
Eigenlijk kan een duurzame winkel niet. Althans, niet zoals ik het had ingericht. Mijn bedrijfsmodel was namelijk – net als bijna iedere andere webshop – gebaseerd op het genereren van inkomsten uit verkoop. Dit betekent in de praktijk dat je meer moet verkopen om meer te verdienen (of eigenlijk überhaupt iets te verdienen). Vanaf het begin af aan vond ik dit een lastig punt. Want, hoe duurzaam bepaalde producten ook zijn niks is opgewassen tegen massaconsumptie. De Groene Avonturier was onderscheidend in het feit dat ik alleen zo duurzaam mogelijke producten wilde aanbieden. Maar was een extra verkooppunt ook echt de beste manier om impact te maken? Het antwoord laat ik in het midden, maar het bleek in ieder geval niet mijn manier.
Marges, marges, marges
Iets anders wat me is opgevallen is dat er eigenlijk niet zo bijster veel verdiend wordt aan kleding. Veel verdienen was nooit per se mijn doel met De Groene Avonturier, maar dat het zo moeilijk bleek had ik niet op gerekend. Er is veel concurrentie op het gebied van kleding en online wordt er met name geconcurreerd op prijs. Helaas betekent dit ook dat de marges (hetgeen je aan een verkoop verdient) niet groot zijn. Hoeveel je precies verdient aan een kledingstuk is daardoor afhankelijk van de keuzes die je maakt. Dit heeft meerdere duurzame dilemma’s opgeleverd. Doe je bijvoorbeeld wel of geen gratis verzending? Het liefst niet, want ‘gratis’ bestaat niet. Uiteindelijk betaald namelijk altijd iemand de prijs: de klant, webshop, pakketbezorger of het milieu. Ook wilde ik graag gaan werken met RePack een herbruikbare verpakking als alternatief voor kartonnen/plastic wegwerpverpakkingen. Deze verpakking is voor het milieu de betere keuze, maar ook ongeveer € 2,50 per verpakking duurder. Wanneer de marges al zo klein zijn laat het niet altijd de ruimte om ook de meest duurzame keuze te maken.
Een alternatief idee
Het meest duurzame wat we kunnen doen is eigenlijk heel simpel: minder nieuwe spullen kopen. Daarom ben ik onlangs GearShare.nl gestart. Een deelplatform waarop avonturiers hun outdoor uitrusting kunnen delen met gelijkgestemden. Door te (ver)huren hoeft niet iedereen eigen spullen te kopen en wordt er dus ook minder geproduceerd. Win-win voor portemonnee en planeet 😉